II.Kosova Zaferi
Osmanlılar'a karsı tertiplenen bu yeni Haçlı seferi, Varna zaferinden dört yıl sonra 17–19 Ekim 1448 tarihlerinde olmuştur. Takdirin bir tecellisi olacak ki bu ikinci seferde bulunan Osmanlı hükümdarının adi da Murad'dır. Birinci Kosova'da Murad Hüdavendigâr (Birinci Murad), İkinci Kosova zaferinde de İkinci Murad bulunmuşlardı.
Osmanlı Devleti , İskender Bey'in ayaklandırdığı Arnavutlar'ı yola getirmek için uğraşıyordu. Sultan Murad, İskender'in merkezi olan Kroya (Akçahisar)'yi kuşatma altına aldığı zaman Jan Hunyad'ın hududu geçmek üzere olduğunu Sırp Despotu ile Vidin sancak beyinden öğrenmişti. Bu haberin alınması üzerine Sultan Murad kuşatmayı kaldırıp Sofya'ya dönmüştü. Bu arada Jan Hunyad, Albert'in küçük oğluna naib olarak Macaristan'ın bütün dizginlerini ele geçirmişti. Varna muharebesinin kahramanlığına sürdüğü lekeyi silmek için var gücü ile çalışıp kuvvet topluyordu. Bunda muvaffak da oluyordu. Çünkü kısa zamanda etrafında, Macarlardan başka Eflâk, Polonya, Erdel ve Almanya gibi devletlerden de kuvvetler toplanmıştı. Böylece Jan Hunyad, doksan bin kişilik bir kuvvetin basına geçip Sırbistan'ı işgal ile yoluna devam eder.
Sultan Murad, Hunyad'ın Tuna'yı geçmek üzere olduğunu öğrenince derhal Arnavutluktan çıkarak Sofya'ya gelir. Burada orduyu terhis etmeyerek tımarlı sipahilere memleketlerinden harçlık getirmek üzere "harçlıkçı"lar tayin edip Sofya'da beklemeye karar verir. Jan Hunyad ise yoluna devamla 1448 senesinin Ekim ayı ortalarında Kosova'ya gelir. Osmanlı hükümdarı da 80–100 bin kişilik bir kuvvetle ayni yere gelir.
Sultan İkinci Murad, muharebeden önce barış teklifinde bulunmak üzere düşmana elçiler gönderdiyse de bunlar, Jan Hunyad tarafından gerisin geriye gönderilmişlerdi. İki ordu harb etmeksizin karşılıklı olarak bir gün beklediler.
Muharebe 1448 Ekim ayinin 17, 18 ve 19. günü olmak üzere üç gün sürdü. Savaş, Jan Hunyad'ın hücumu ile başladı. Osmanlı ordusu klasik bir düzenle sağ, sol ve merkez olmak üzere bölümlere ayrılmıştı. Düşmanın sağ kolunda Macarlar ile Sicilyalılar, sol kolunda da Alman, Bohemya, Transilvanya ve Eflâk (Ulah) kuvvetleri bulunuyordu.
Hunyad, Varna'daki hatalar tekrarlamayacağını düşündüğünden savası kazanacağından emin görünüyordu. Haçlı ordusunda, I. Murad'ın oğlu olan Savcı'nın öldürülmesinden sonra kaçmayı başaran oğlu Davut da vardı. Muharebenin ilk günü, hafif silahlarla başlayan savaş, eşit şartlar altında devam ediyordu. Hunyad, Osmanlı ordusunun ikinci gün çekileceğinden emin görünüyordu. Bu sebeple asil hücum ikinci günü öğleden sonra başlayıp aksama kadar devam etti. Savcı Bey'in oğlu Davud'un tavsiyesi ile gece
Yarısı Osmanlı ordusuna yapılan baskın da bir ise yaramaz. Muharebe üçüncü gün günesin dogmasıyla tekrar baslar. Taktik gereği Osmanlı ordusunun sağ ve sol kanatlan mukavemet edemiyorlarmış gibi yavaş geri çekilirler. Böylece merkez, düşmana karsı açık ve korumasız kalıyordu. Durumu fark eden düşman, bütün gücü ile merkeze yüklenir. Yeniçeriler bütün güçleri ile karsı koyarlarsa da onlar da yine plân gereği geri çekiliyormuş havasını verirler. Tam bu sırada Osmanlı ordusunun sağ ve sol kanatları, merkeze girmiş olan düşman kuvvetlerini yandan ve arkadan çevirmeye başlarlar. Bu sırada Turahan Bey'in bulunduğu sol kol, Osmanlı karsı taarruzunun merkezini teşkil ediyordu. Çünkü Osmanlılar'ın sol kolu ile harb etmekte olan Jan Hunyad'ın sağ cenahını, Turahan Bey kuvvetleri çevirmekte idi. Çevrildiğini anlayan düşman, ümitsizce savaşmaya devam ediyordu. Tam bu esnada Vezir-i Azam Çandarlızâde Halil Paşa'nın delâleti ve bazı vaatlerle Eflâk prensini harpten çekilmeye ikna etmesi üzerine düşman tam bir ümitsizliğe kapılır. Önden ve arkadan hücuma maruz kalan düşman, perişan olmuştu. Bununla beraber askerler, geri çekilerek siperlerine ulaşabildiler. Hunyad, komutanları ile görüşüp durum değerlendirmesi yapar. Ama gece yarısı yanına aldığı bazı seçkin süvarileri ile harp meydanîni terk edip kaçar. Onun kaçtığını bilmeyen ordusu, sabahleyin Türklerin hücumuna dayanmaya çalışırsa da komutanlarının kaçtığını öğrenince tamamen dağılır. Bu ordudan pek azı kurtulur. Düşmanın zayiatı on yedi bin kadardı. Halkondil'e göre Osmanlılar'ın zayiatı ise dört bin civarındadır. Böylece Kosova ovasında Müslüman Türkler ikinci defa parlak bir zafer kazanmış oluyorlardı. İkinci Kosova, Avrupa'nın, Türkleri Balkanlar'dan sürmek için yaptığı sonuncu teşebbüstür. Bundan sonra Avrupa tamamen savunma durumuna geçecek, elindeki toprak ve menfaatleri kaptırmamak için mücadele edecektir.
Sultan Murad, 1450 yazında oğlu Mehmet'i de yanına alarak ikinci defa Arnavutluk seferine çıkar. Osmanlı kuvvetleri Akçahisar'ı kuşatıp toplarla dövmeye başladılarsa da hisarın savunmasını Vrana'ya bırakıp didarda ani baskınlarda bulunduktan sonra sarp dağlara sığınan İskender'in bu neviden baskınları yüzünden alınamaz. Tam bu esnada Jan Hunyad'ın yeni bir hücuma kalkışacağı şayiası yayılır. Ekim soğuklarının da başlaması üzerine Sultan Murad, kuşatmayı kaldırıp Edirne'ye döner. Sultan Murad'ın kaleyi feth etmeden Edirne'ye dönmesi, Hıristiyan âleminde büyük bir sevinçle karşılanır. Bu hâdiseden sonra İskender Bey'in şöhreti birdenbire artar.
